اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
اختلال اضطراب اجتماعی یا فوبیای اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که با ترس شدید یا اضطراب در موقعیتهای اجتماعی مشخص میشود. این ترس میتواند شامل احساس خجالت، شرم از اینکه دیگران در مورد آنها چه فکری میکنند به وجود بیاید.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از قرار گرفتن در معرض توجه دیگران و قضاوت شدن توسط آنها میترسند. این ترس میتواند به حدی شدید باشد که فعالیتهای روزمره فرد را مختل کند. در این مقاله از نورسین ما به بررسی علائم و علل اضطراب اجتماعی میپردازیم و همچنین بهترین روشهای درمان این اختلال را به زبان ساده به شما آموزش میدهیم. پس اگر شما هم به دنبال این هستید که اضطراب اجتماعی چیست و چه تاثیری در زندگی ما دارد توصیه میکنم این مقاله را از دست ندهید و تا انتهای آن همراه ما باشید.
اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
اضطراب اجتماعی یک اختلال روانی است و نام دیگر آن فوبیا اجتماعی میباشد، در این اختلال فرد هنگام مواجه یا موقعیتهای اجتماعی دچار نگرانی و اضطراب شدید میشود. این شامل مواردی از قبیل گفتگو با غریبهها، شرکت در مراسمها و جشنها، یا حتی تعامل با همکاران یا دوستان میشود. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است احساس ترس از انتقاد دیگران، ترس از افت روابط اجتماعی، یا ترس از عملکرد نادرست خود داشته باشند.
همچنین اضطراب اجتماعی میتواند تعاملات اجتماعی ما را تحت تأثیر قرار دهد. ممکن است فرد تمایل به انزوای اجتماعی داشته باشد. این میتواند باعث کنار گذاشتن موقعیت اجتماعی و فرصتهایی که برای یادگیری و رشد، پیشرفت فرد میشود پیش بیاید.اضطراب اجتماعی در شغل هم نیز میتواند تأثیر منفی داشته باشد. ترس از انجام مصاحبات و مذاکرات کاری یا حتی از ارائه گزارشهای عملکرد میتواند موانعی را در مسیر موفقیت شغلی شما قرار دهد.
همچنین این اختلال میتواند روابط اجتماعی نیز تحت تأثیر قرار دهد. برای مثال ترس از نقدهای دیگران و یا ترس از ارزیابی عملکرد خود نمونههایی از مشکلات اضطراب اجتماعی هستند.
علائم اختلال اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی یک اختلال اضطرابی است که باعث ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی میشود. این اختلال میتواند در هر سنی شروع شود، اما معمولاً در دوران نوجوانی شروع میشود. علائم اختلال اضطراب اجتماعی به دو دسته اجتماعی و فیزیکی تقسیم میشود که در ادامه به این علائم میپردازیم.
از جمله علائم اجتماعی و رفتاری اختلال اضطراب اجتماعی میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
- بسیار سلطهپذیر و به ندرت میتوانند در جمع کنترل کننده گفتگو باشند.
- وضعیت بدنی خشک و همچنین تماس چشمی نامناسب با فرد مقابل از خود نشان دهند.
- با صدای بسیار ملایم و لطیف صحبت کنند.
- این افراد ممکن است خجالتی و گوشهگیر باشند.
- درگفتگو کم صحبت هستند و اطلاعات کمی از خود به دیگران افشا میکنند.
- دنبال شغلهایی میگردند که نیازمند ارتباط اجتماعی نداشته باشد.
- امکان دارد آنها مدت زمان طولانی تری نسبت به افراد دیگر در خانه به سر ببرند.
- مردان مبتلا به این اختلال نسبت به امر ازدواج تاخیر کنند در حالی که زنان نمیخواهند در بیرون کار کنند علاقه به خانهداری دارند.
- افراد مبتلا به این اضطراب ممکن است از نقد و انتقادات دیگران بترسند و این ترس از ارتباطات اجتماعی را مختل کند
- این اختلال ممکن است باعث شود فرد از فرصتهای اجتماعی را اجتناب کرده و در حضور در موقعیت های اجتماعی خودداری کنند.
علائم فیزیکی و جسمانی اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر میشود.
- تپش قلب سریع و نامنظم یکی از علائم فیزیکی اضطراب اجتماعی میباشد.
- عرقریزی بیش از حد، به خصوص در موقعیت مختلف اجتماعی، نشانگر تنش و اضطراب میباشد.
- لرزش بدن، به ویژه در دستها، ممکن است در افراد مبتلا وقوع کند.
- اضطراب اجتماعی میتواند باعث درد و تنش عضلانی در بخشهای مختلف بدن شود.
- این اختلال میتواند منجر به مشکلات خواب شود.
علائم اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان
- ترس شدید از مورد قضاوت قرار گرفتن یا خجالت کشیدن در مقابل دیگران
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی یا شرکت در آنها با اضطراب شدید
- احساس عصبی بودن، خجالت یا ترس در موقعیت های اجتماعی
- علائم جسمی مانند تعریق، قرمز شدن، ضربان قلب سریع یا لرزش در موقعیت های اجتماعی
- مشکل در برقراری ارتباط با دیگران
- مشکل در انجام تکالیف مدرسه یا فعالیت های اجتماعی به دلیل اضطراب
- ترس از صحبت کردن در مقابل دیگران، مانند صحبت کردن در کلاس یا در جمع
- ترس از خوردن یا نوشیدن در مقابل دیگران
- ترس از شرکت در فعالیتهای گروهی یا باشگاههای ورزشی
این علائم میتواند باعث مشکلات زیادی در زندگی نوجوانان شود. آنها ممکن است از شرکت در فعالیتهای اجتماعی خودداری کنند، از مدرسه یا دانشگاه باز بمانند یا حتی از خانه خارج نشوند.
علل بروز اختلال اضطراب اجتماعی
تحقیقات در مورد علت بروز اختلال اضطراب اجتماعی همچنان ادامه دارد. اما برخی از مطالعات نشان داده اند که این اختلال ممکن است توسط آمیگدال که قسمت کوچکی از مغز است که واکنش به ترس را کنترل می کند، مرتبط باشد. آمیگدال یک ساختار کوچک در مغز است که نقش مهمی در پردازش احساسات، از جمله ترس ایفا می کند. این ساختار به طور خاص به پردازش اطلاعات مربوط به تهدیدهای بالقوه حساس است. در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، آمیگدال ممکن است به طور غیرعادی فعال شود و واکنش های ترس را تشدید کند.
این امر می تواند منجر به علائمی مانند اضطراب شدید، خجالت و اجتناب از موقعیتهای اجتماعی شود. با این حال هنوز مشخص نیست که آیا آمیگدال علت اصلی اختلال اضطراب اجتماعی است یا خیر، اما مهمترین عواملی که باعث بروز این اختلال میشود مربروط به عوامل محیطی و ژنتیکی است که در ادامه به آنها میپردازیم.
- عوامل محیطی
یکی از عاملهای شکل گیری این اختلال عوامل محیطی است. میزان شدید بد رفتاری در دوران کودکی یا فشارهای روانی ـ اجتماعی دیگر نقش بهسزایی در بروز این اختلال ندارند. اما با این حال بدرفتاری و فشارهای اجتماعی میتواند یکی از عوامل بروز این اختلال میباشد.
- عوامل ژنتیکی
یکی از عوامل مهم در شکل گیری این اختلال عوامل ژنتیکی است. همانطور که گفته شده بود برخی از صفات این افراد مانند بازداری از تعامل با دیگران و ترس نسبت به ارزیابی منفی جزء عوامل ژنتیکی میباشد. کودکانی که در خانواده با این مشکلات قرار دارند. بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. زیرا آنها از والدین خود الگوبرداری میکنند همچنین این اختلال میتواند ارثی باشد.
تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی
میانگین متوسط سن ابتلا به اختلال اضطراب معمولاً ۱۳ سالگی است و ۷۵ درصد این افراد از سن ۸ تا ۱۵ سالگی دچار این اختلال میشوند. طی تحقیقات انجام شده معلوم شده است که این اختلال گاهی از سابقه کودکی بازداری یا کم رویی اجتماعی پدیدار میشود.
اولین معیار برای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی شیوه رفتار آنها است. زیرا یکی از خصوصیات اصلی این افراد ترس از ارزیابی منفی دیگران نسبت به خودشان است و یکی دیگر از روشهای تشخیص که بیشتر افراد به آن توجه نمیکنند، معمولاً فرد مبتلا از خود رفتار جسورانه نامناسب نشان میدهند و نسبت به کار خود مطمئن میباشد.
DSM-5، راهنمای تشخیص و آمار اختلالات روانی، معیارهای زیر را برای تشخیص علائم اختلال اضطراب اجتماعی ارائه کرده است:
- ترس شدید یا اضطراب در موقعیتهای اجتماعی که در آن فرد مورد بازپرسی یا توجه دقیق دیگران قرار میگیرد.
- احساس خجالت یا شرم در موقعیتهای اجتماعی.
- احساس اینکه دیگران به شما توجه میکنند یا شما را قضاوت میکنند.
- مشکل در صحبت کردن در جمع.
- احساس لرزش، تعریق یا سرخ شدن در موقعیتهای اجتماعی.
- اجتناب از موقعیتهای اجتماعی.
برای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی، فرد باید حداقل پنج مورد از این علائم را داشته باشد و این علائم باید حداقل شش ماه طول کشیده باشند.
اختلال وسواس فکری و عملی(OCD) چیست؟
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی یک اختلال شایع است که می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره افراد داشته باشد. درمان اضطراب اجتماعی معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی است که در ادامه به این روشها میپردازیم.
- روان درمانی
روان درمانی به فرد مبتلا کمک میکند افکار و رفتار نادرست خود را شناسایی کنند تا آنها را تغییر دهند. درمان اختلال اضطراب اجتماعی در روان درمانی معمولاً سه مرحله دارد.
مرحله اول: شناسایی موقعیتهای ترسناک
در این مرحله فرد با درمانگر خود همکاری میکند تا موقعیتهای اجتماعی را که از آنها میترسد، شناسایی کند. این موقعیتها میتواند شامل موارد زیر باشد:
- صحبت کردن در جمع
- آشنا شدن با افراد جدید
- شرکت در مهمانیها یا رویدادهای اجتماعی
- انجام سخنرانی یا ارائه
- خوردن یا نوشیدن در مقابل دیگران
مرحله دوم: قرار گرفتن در موقعیتهای اضطراب آور
در این مرحله فرد به تدریج در موقعیتهای ترسناک قرار میگیرد. این کار به صورت کنترل شده و با کمک درمانگر انجام میشود. به عنوان مثال اگر فردی از صحبت کردن در جمع میترسد، ممکن است با درمانگر خود در مورد صحبت کردن در جمع تمرین کند. در ابتدا فرد ممکن است فقط در مقابل درمانگر صحبت کند. اما با گذشت زمان درمانگر در مقابل فرد مبتلا را تشویق به صحبت با یک دوست یا عضو خانواده میکند و به تدریج، فرد ممکن است در مقابل گروههای بزرگتری از افراد صحبت کند.
مرحله سوم: آموزش مهارتهای مقابلهای
در این مرحله فرد مهارتهای مقابلهای را برای مدیریت اضطراب خود یاد میگیرد. این مهارتها میتواند شامل موارد زیر باشد:
- تنفس عمیق
- تمرینات ریلکسیشن
- تغییر افکار و باورهای منفی
درمان شناختی رفتاری (CBT) یک روش درمانی موثر برای اختلال اضطراب اجتماعی است که معمولاً دوازده هفته طول می کشد. این روش می تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود، اما اعضای گروه باید مشکلات مشابهی داشته باشند.
- دارو درمانی
داروهای ضد اضطراب مانند بنزودیازپینها، میتوانند به کاهش علائم اضطراب در کوتاه مدت کمک کنند. با این حال این داروها میتوانند اعتیادآور باشند و باید فقط تحت نظر پزشک مصرف شوند. داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکنندههای بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)، میتوانند به کاهش علائم اضطراب در طولانی مدت کمک کنند. SSRIs عوارض جانبی کمتری نسبت به بنزودیازپینها دارند و برای درمان طولانی مدت اضطراب اجتماعی ایمنتر هستند.
همچنین افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی که تنها هنگام اجرا در جمع دچار علائم می شوند، می توانند از مسدود کننده های بتا استفاده کنند. این داروها ضربان قلب را کاهش می دهند و میتوانند علائم فیزیکی اضطراب مانند لرزش، تعریق و سرخ شدن را نیز کاهش دهند.
- درمان مکمل یا جایگزین
برخی از روشهای مکمل و جایگزین میتواند در بهبود این اختلال کمک کند که مهمترین آنها عبارتند از:
1.یوگا میتواند باعث به بهبود آرامش و انعطاف پذیری کمک کند.
2.مدیتیشن میتواند باعث کاهش استرس و اضطراب شود.
3.طب سوزنی یک روش سنتی است که میتواند باعث کاهش اضطراب شود.
نتیجه گیری
اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال روانی است که باعث ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی میشود. این اختلال میتواند تأثیر منفی بر زندگی فرد داشته باشدکه و باعث شود از فرصتهای اجتماعی و شغلی خود باز بماند. درمان اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی است. روان درمانی به فرد کمک میکند افکار و رفتار نادرست خود را شناسایی و تغییر دهد. دارو درمانی نیز میتواند به کاهش علائم اضطراب کمک کند. مجموعه روانشناسی نورسین با متخصصین و مشاوران مجرب، به شما کمک میکند تا علل و علائم اضطراب اجتماعی را بشناسید. همچنین میتوانید برای درمان این اختلال، به صورت آنلاین از سایت نورسین نوبت دریافت کنید.
